IDA-D - MYLADY - ALPHACCA - WOENSDRECHT

In de jaren 50 was Nederland nog een echte zeevarende natie.

Het was toen een normale zaak dat, als je avontuurlijk was aangelegd of je familieleden ook zeeman waren, je het ruime sop koos.

Zelf behoorde ik tot de gelukkigen om in 1959 hiervoor te kiezen.

Ik zeg nu gelukkigen, maar echt gelukkig was je destijds niet altijd als ketelbink of lichtmatroos. Je de pestpokken werken voor weinig geld, vaak slecht eten.

Het was vaak op je kop staan met die kleine bootjes en toch moest je als je zeeziek was gewoon je werk blijven doen, dit was overigens wel de beste remedie tegen zeeziekte.Maar de leuke dingen blijven hangen in het menselijke geheugen en alle ellende zit ergens in een diep hoekje verborgen. Komt soms wel eens bovendrijven, vooral als je weer teruggaat in de tijd als je met de site bezig bent en de foto's weer ziet en via internet op verzoek foto's krijgt van je ouwe boot.

Ik heb totaal 4 jaar gevaren en zou het indien het mogelijk was precies zo weer overdoen. Maar als je dan 19 jaar geworden bent ga je toch over je toekomst nadenken. Het werd aan de wal werken, maar die mooie tijd blijft in mijn herinnering gegrift.