Het eerste schip

IDA-D

Voor het eerst gaan varen dat was een heel avontuur, ook voor mijn ouders dus werd ik de eerste keer weggebracht door mijn vader. Met de trein naar Rotterdam want daar lag het schip op de werf van Smit om nieuwe zuigers te plaatsen in de motor. Ik ging varen onder kapitein Jaap v.d. Bent.

Bij het aan boord klimmen deed ik nogal ongelukkig en werd meteen uitgescholden. Ik kon mijn spullen wegzetten en meteen aan het werk, roest bikken in het ruim. De bemanning bestond uit 9 man: twee Noordwijkers, ik Brabander en de rest Groningers (Grunnigers). Een harde leerschool dus.

De eerste reis was een kustreis van Rotterdam naar Bremen, leeg met slecht weer. Er werd op de nieuwe waterweg al gevraagd of ik nog niet ziek was. Toen nog niet maar eenmaal op de Noordzee wel. De Ida-d voer meer onder water dan op het water, eenmaal in Bremen het was mooi weer, de zon scheen, ik mocht leren zwemmen want dat kon ik nog niet. De les was als volgt: eenmaal in het water werd de touwladder binnengehaald zonder te waarschuwen, mocht niet eerder aan boord voor ik zwemmen kon. Ik heb dat diezelfde middag geleerd.

Met 9 mensen op zo’n kleine boot moet je met iedereen op kunnen schieten het ging prima, op een matroos na. Ik had er voor gekozen de eerstvolgende haven bij huis af te monsteren dat was 3 maanden later in Antwerpen.